پارک ملی کورشینونریجا

کورشیونریجا، یک نوار باریک از شن و ماسه به طول 97 کیلومتر است که در امتداد دریای بالتیک و در غرب لیتوانی واقع شده است. بر اساس افسانه ها، این بخش در سالیان بسیار دور، توسط دختری غول پیکر به وجود آمده است که شبه جزیره شنی را درون دریای بالتیک ریخت تا از موجهای بزرگ دریای بالتیک جلوگیری کرده و یک مسیر خاکریز را برای ماهیگیری ایجاد کرده باشد. در سال 2000 میلادی، چشم انداز بخش کرونیان توسط سازمان یونسکو در لیست مناطق تاریخی جهان جای گرفت. ساختمان ها در این بخش از شن ساخته شده و به دوران ماقبل تاریخ تعلق دارد. از آن زمان تاکنون این بخشها تحت تأثیر عوامل طبیعی همچون باد و باران و موج ها قرار گرفته است. برای جلوگیری از تخریب نواحی باستانی، اقداماتی انجام پذیرفته است. مساحت پارک 26464 هکتار که 9764 هکتار خشکی و 16700 هکتار را آب فرا گرفته است. کرونیان بخشی از پروژه طبیعت 2000 است که شبکه ای از فعالیتهای طبیعت دوستانه در اتحادیه اروپا می­ باشد. تپه ها بخش خاص کرونیان هستند. در این بین گیاهان و جانورانی وجود دارند که بسیاری از آنها در لیست خطر انقراض محیط زیست لیتوانی قرار دارند. در این پارک یازده گونه حفاظت شده قابل مشاهده است. بخش متفاوت این منطقه، ساختمانهای مسکونی، پرندگان و پوشش خاص گیاهی است.

هر ساله میلیونها پرنده به این بخش سفر می ­کنند و در تمام طول سال حضور پرندگان مختلف قابل مشاهده است. خط میان موجهای دریای بالتیک و تالاب کرونیان منطقه ای مناسب برای زندگی پرندگان و جانوران است. بخش فرهنگی باستانی کرونیان شامل مکانهایی برای ماهیگیری است که ارزش قومی، فرهنگی، تاریخی و زیبایی شناسانه دارد. طرح های معماری خاصی نیز در مکان های تاریخی (خصوصا روستاها) انجام شده است. هرچند روستاهای این منطقه، پیشینه تاریخی وسیعی دارند، شهرک های کرونیان از قرن نوزدهم میلادی و با توجه به کسب درآمد از ماهیگیری در آن برهه از زمان شکل گرفتند. ماهیگیری از سالیان دور بخشی از تجارت این ناحیه بوده است. در قرن شانزدهم میلادی بخش های خاصی برای ماهیگیری در این سواحل و تالاب ها ایجاد شد. این کسب وکار به عنوان فعالیت مهم اقتصادی مردم این منطقه تبدیل شد و بعدها در قرن نوزدهم میلادی شاهد افزایش ساکنین منطقه بوده است .مردم این ناحیه بسیار مذهبی هستند و سابقه دینی این ناحیه به قرن شانزدهم الی هجدهم میلادی باز می­ گردد. در این سال ها کلیساها و عبادتگاه های زیادی ساخته شد. کورشیونریجا، آب و هوایی دریایی دارد که به طور خاص تحت تأثیر دریای بالتیک بوده و تابش خورشید طی ساعات یک سال، تنها 39 % می ­باشد. البته این منطقه بیشترین تعداد روزهای آفتابی سال را در کل لیتوانی دارد. موضوع گرمایش زمین ( سه درجه سانتی گراد) سبب شده که بخش مرتبط با آبهای دریای بالتیک نسبت به بخش دیگر خاکریز شنی، کمی به زیر آب برود. طبق مشاهدات، 900 پوشش گیاهی در این پارک رشد می­ کند. 31 مورد از این گونه ها حفاظت شده هستند. 70%  این پارک توسط جنگل پوشیده شده که پوشش گیاهی بیش از نیمی از این منطقه شنی توسط مردم انجام پذیرفته است. 25 % از کل مساحت پارک پوشش جنگلی ندارد و از شن پوشیده شده است. بخش­هایی که با انواع گیاهان پوشیده شده اند معمولا با عوامل انسانی، شن های روان و بادهای شدید مبارزه می­ کنند. پرندگان هیچ وقت پارک ملی کورشیونریجا را ترک نمی ­کنند. در انتهای پاییز برخی مناطق خالی از پرنده هستند ولی بیش از300 گونه پرنده در طول سال به این پارک ملی مهاجرت می­ کنند. جغرافیای این پارک برای افراد علاقمند به پرندگان می­ تواند بسیار جالب و سودمند باشد. به دلیل حضور انواع پرنده وحضور مداوم این جانوران، ایستگاه های پایش مخصوصی در این پارک تدارک دیده شده است. حدود پنجاه گونه ماهی در تالاب کرونیان زندگی می­ کنند. اکثر این ماهیها نسبت به پرندگان نیز حساس هستند و در فصل تخم ریزی اگر بترسند، ممکن است هرگز به این منطقه بازنگردند.  به این دلیل است که در زمان تخم ریزی ماهی ها بسیاری از فعالیت­های دریایی محدود می­شوند.

در این پارک ملی موزه و گالری هایی نیز وجود دارد:

• موزه هنرهای معاصر در سال 2007 تأسیس شد. هرچند این مجموعه از سال 1976 الی 1989 در کنار کلیسای لوثران[1] فعالیت می­ کرده است .بیش از 300 اثر هنری در این موزه به نمایش درآمده که مدال های تاریخی و حکاکی های مسی متعلق به قرن هفدهم از عمده موارد مورد توجه این موزه می­ باشد.
• در سال 1844 سیستم هواشناسی لیتوانی یک برنامه مدون برای کنترل ماهیگیری طراحی و ایجاد کرد. این سامانه طی زمان کامل شده و یک گالری هم از سیر اجرای این برنامه و همچنین مأموریتهای صورت گرفته تشکیل شده است. این گالری شامل عکس، تصاویر، متن، یادداشت های گردشگران و … است.
• موزه آکواریوم که در سال 1979 تأسیس شد. این آکواریوم از آبزیان بومی لیتوانی محافظت می­ کند.
• در سال 1930-1929، خانواده توماسمان[2]، برنده جایزه نوبل از آلمان، کلبه ای در بخش شمالی پارک ملی ساخته و کل تابستانهای سالهای 1932-1930 را در این محل سپری کرده است. توماسمان رمان “جوزف و برادرهایش” را در این کلبه نوشت، رمانی که پس از جنگ جهانی دوم منتشر شد. امروزه موسیقی کلاسیک و برنامه های عصرانه در این محل اجرا می­ شوند.
• موزه تاریخ نرینگا[3] درباره زندگی، ابزار ماهیگیری، انواع کرجی ها، قایقهای بشکه ای شکل، قایقهای بادبانی، ابزار شکار، ایستگاه پست قدیمی و … می باشد. تأکید این موزه بر رشد زندگی و ویژگی های زندگی مردم آن ناحیه است و زندگی روزمره مردم و خانواده ها طی سالیان را به تصویر می ­کشد.

[1] Lutheran Church

[2] Thomas Mann

[3] Neringa History Museum