صومعه پازایسلیس

کلیسای باروک و صومعه تزئین شده با سنگهای مرمر در شبه جزیره ای در مرکز كاوناس و نزدیك باشگاه قایق های بادبانی قرار دارند. نقاشی مری بل[1] و قدیمی ترین برج ساعت کلیسا در لیتوانی در این صومعه قرار گرفته اند. این بنا به عنوان یک بنای فرهنگی و یک مکان زیارتی کاتولیک مشهور است. در سال 2021  مجتمع کلیسا و صومعه به عنوان محلی جهت نمایش فیلم اروپا درجشنواره بین المللی فیلم برلین معرفی شد. این مجموعه در سال 1662 توسط نجیب زاده دوک بزرگ لیتوانی و صدر اعظم بزرگ،کریستوف زیگمونت پک[2] تاسیس شد و به دستور «راهب کامالدولز[3]»، ساخت و ساز اصلی  تا سال 1674 ادامه یافت و پس از وقفه ای در سال 1712 ساخت آن مجددا از سر گرفته شد. صومعه توسط پیترو پوتینی[1]، کارلو پوتینی[2] و جیووانی باتیستا فردیانی[3] طراحی شده است. راه حل های منحصر به فرد معماری برای اولین بار در اروپا برای ساخت این مکان مورد استفاده قرار گرفته است: یک طرح کلیسای شش ضلعی و یک نمای مقعر. گچ کاری داخلی آن به جوان مرلی[4] نسبت داده شده است و نقاشی های دیواری به میکل آنژ پالونی[5] منسوب می باشد. کریستوف زیگمونت پک وصیت کرد که در صومعه دفن شود، او اسناد مربوط به ساخت صومعه را سوزاند زیرا معتقد بود که “آنچه من به خدا داده ام، بگذارید او خودش بداند.” مورخان هزینه ساخت این صومعه را هشت بشکه سکه طلا تخمین زده ­اند. در سال 1755 برج ها و گنبد توسط پادشاه مایکل جان پاك[6] ساخته شد. کلیسای صومعه که با سنگ مرمر بسیار صیقلی تزئین شده است، توسط اسبهای ارتش ناپلئون که در این مجموعه مستقر بودند صدمه دیدند. در سال 1832 صومعه توسط مقامات روسی به کلیسای ارتدکس تبدیل شد. نویسنده امپراطوری الکسی لووو[7]، سرود ملی روسیه را در سال 1870 در این مکان خواند. در سال 1918-1915 هنگامی که راهبان ارتدکس فرار کردند، یک بیمارستان جنگی توسط آلمانی ها در محل صومعه تأسیس شد. راهبان ارتدکس در زمان ترک این صومعه، گنجینه های بسیاری از جمله جام سنت ماس[8]​​، تزئین شده با بیش از 1000 سنگ قیمتی را (بیش از 400 الماس ، 300 یاقوت و 200زمرد) دزدیدند.  پس از سال 1920 صومعه­ ی ویران شده به کاتولیک های روم بازگشت و توسط خواهران صومعه لیتوانیایی سنت کازیمیر[9] مرمت شد. پس از جنگ جهانی دوم، مقامات شوروی تغییر دین دادند و کلیسا و صومعه را به محل بایگانی، بیمارستان روانپزشکی و در نهایت یک گالری هنری تبدیل کردند (سال 1966). در دهه 1990 این مجموعه توسط لیتوانی تازه استقلال یافته به راهبه ها بازگردانده شد وکار بازسازی آن آغاز گردید.

[1] Pietro Puttini

[2] Carlo Puttini

[3] Giovanni Battista Frediani

[4] Joan Merli

[5] Michelangelo Palloni

[6] Michał Jan Pac

[7] Alexei Lvov

[8] St. Mass Cup

[9] St. Casimir

[1] Mary Belle

[2] Krzysztof Zygmunt Pac

[3] Camaldolese Hermits